کد مطلب:122764 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:335
محبت رسول خدا نسبت به حسنان
یعلی بن مره می گوید: با پیامبر صلی الله علیه و آله به صرف طعام دعوت شده بودیم. وقتی از منزل خارج شدیم، ناگاه در راه امام حسن را دیدیم كه بازی می كند. پیامبر علیه السلام با سرعت جلو رفت و دستهایش را باز نمود و به این طرف و آن طرف می رفت و او را می خندانید تا اینكه او را گرفت و به آغوش كشید و او را بوسید.
[ صفحه 466]
سپس حضرت فرمود: «حسن منی و انا منه احب الله من احبه، الحسن و الحسین سبطان من الأسباط». [1] .حسن از من است و من از اویم. هر كه دوستش بدارد، خداوند دوستدار او است. حسن و حسین دو جانشین از دوازده جانشین من است. در مجمع البحرین آمده دارد: احتمال مراد از سبط قبیله باشد، یعنی نسل پیامبر صلی الله علیه و آله از حسن و حسین علیهماالسلام منشعب می شود و آنان دو طایفه ی خیرند.
احمد بن حنبل در كتاب (مسند) خود از ابوهریره روایت كرده است: روزی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله حسن و حسین علیهماالسلام را می بوسید. عیینه یا اقرع بن حابس عرض كرد: یا رسول الله! من ده فرزند دارم كه تا حال هیچ كدام را نبوسیده ام. رنگ صورت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله از ناراحتی متغیر و دگرگون شد. پس فرمود: «ان كان الله قد نزع الرحمة من قلبك فما اصنع بك؟ من لم یرحم صغیرنا و لم یعزز كبیرنا فلیس منا»
اگر خداوند رحمت را از دل تو كنده و گرفته است، من چه می توانم با تو انجام دهم؟! هر كس به صغیر ما رحم نكند و كبیر ما را عزیز نشماد، از ما نیست. [2] .
[ صفحه 466]
سپس حضرت فرمود: «حسن منی و انا منه احب الله من احبه، الحسن و الحسین سبطان من الأسباط». [1] .حسن از من است و من از اویم. هر كه دوستش بدارد، خداوند دوستدار او است. حسن و حسین دو جانشین از دوازده جانشین من است. در مجمع البحرین آمده دارد: احتمال مراد از سبط قبیله باشد، یعنی نسل پیامبر صلی الله علیه و آله از حسن و حسین علیهماالسلام منشعب می شود و آنان دو طایفه ی خیرند.
احمد بن حنبل در كتاب (مسند) خود از ابوهریره روایت كرده است: روزی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله حسن و حسین علیهماالسلام را می بوسید. عیینه یا اقرع بن حابس عرض كرد: یا رسول الله! من ده فرزند دارم كه تا حال هیچ كدام را نبوسیده ام. رنگ صورت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله از ناراحتی متغیر و دگرگون شد. پس فرمود: «ان كان الله قد نزع الرحمة من قلبك فما اصنع بك؟ من لم یرحم صغیرنا و لم یعزز كبیرنا فلیس منا»
اگر خداوند رحمت را از دل تو كنده و گرفته است، من چه می توانم با تو انجام دهم؟! هر كس به صغیر ما رحم نكند و كبیر ما را عزیز نشماد، از ما نیست. [2] .
[1] بشارة المصطفي لشيعة المرتضي، ص 247، حديث 37.
[2] ناسخ التواريخ، زندگاني امام حسن عليه السلام، ج 1، ص 137.